Alles kan


Het omslagpunt, ja, achteraf kon hij het toch wel aanwijzen, dat was het rapport de Club van Rome, eind jaren zestig als hij het zich goed herinnerde, die lelijke kras op ons zonnige wereldbeeld van eeuwig groeiende welvaart. Alleen, de omslag zelf was er niet gekomen.

Er was ons voorgehouden dat we niet meer op de hemel hoefden wachten met gelukkig zijn, maar gewoon hard moesten werken, zoals we altijd al gedaan hadden, maar nu kregen we er dan welvaart voor terug. We werden gezegend met wasmachines, strijkijzers, stofzuigers, televisie, gezinsauto’s, sanitaire voorzieningen en eeuwig stromend aardgas. Met carrièreperspectieven, koopkracht en uitbundige sociale voorzieningen.

Tot we elk jaar minder konden kopen van geld dat steeds minder waard werd terwijl we op tv zagen dat de economie draaide als een tierelier dankzij het opstoken van de planeet en de winsten zich opstapelden in de pakhuizen van de Dagoberts Duck van deze wereld.

Dat heb ik al zo vaak gehoord zei het meisje, terwijl ze naar het voorbijglijdende landschap keek. Ze waren met z’n drieën in zijn oude Kever op de bonnefooi vertrokken met als bestemming vakantie, maar de conversatie was in mineur geraakt toen buiten steeds meer woestijnvorming leek op te treden, terwijl ze pas in Noord-Frankrijk waren.

Jullie denken heel anders, dan wij vroeger, zei hij, omdat jullie ook veel meer weten natuurlijk. Het meisje nam een slok water uit haar bamboe waterflesje en zei dat denk ik ook. Jullie wisten nog niet dat de kosmos één quantumding is.

Wat houdt dat in dan, vroeg hij. Dat alles kan, volgens mij, zei ze op het moment dat het olielampje op het dashboard flikkerend oplichtte.

Laatst was iemand op vakantie en bleek zijn auto ineens nog maar honderd te kunnen vanwege een aanstaande beurt en de garage ‘m niet op afstand mocht resetten, want dan verviel de garantie. Deze auto is nog echt van mij, zei hij tegen de jongen. Hij is oud, maar rijdt nog lekker en als het lampje brandt bepaal ik zelf of ik er olie in gooi.

Het meisje keek bedachtzaam. Ik denk dat dat een van onze grootste problemen is, zei ze toen. Dat we eraan gewend zijn dat het lampje brandt en alles gewoon blijft functioneren.